Rzeczą, którą powinien zajmować się dyrygent orkiestry dętej, oprócz prowadzenia prób, uczenia gry na instrumentach, poszukiwaniu sponsorów, zamawianiu autobusów na koncerty i wielu wielu innych jest – uwaga – studiowanie partytur utworów, które będą wykonywane przez zespół.
W książce „Guide to score study for the wind band conductor” autorzy Frank Battisti i Robert Garofalo poruszają ten temat.
Postaram się tym wpisem przybliżyć wskazówki, jakie autorzy nam udzielają.
Krok 1 – Orientuj się!
Krok pierwszy dzielimy na trzy fazy:
- Przeczytaj informacje dodatkowe umieszczone w partyturze.
- Obejrzyj pierwsza stronę z nutami aby pozyskać jak najwięcej informacji.
- Przejrzyj wszystkie strony partytury.
W pierwszym etapie pierwszego kroku otworz partyturę i przeczytaj wszystkie informacje, które umieszczono jeszcze przed nutami. Zacznij od tytułu i podtytułu jeśli jest. Jeżeli w tytule jest jakieś słowo, którego nie znasz to zanotuj je sobie na boku aby go później sprawdzić w słowniku. Poszukaj informacji o kompozytorze, w jakich latach żył, jaką to była epoka, co go inspirowało do stworzenia dzieła. Które to opus danego kompozytora? Niższe numery dzieł mogą świadczyć o tym, że utwór jest kompozyjcą napisaną za młodu kompozytora. Szukaj informacji o autorze libretta, tłumaczu, edytorze, aranżerze, dedykacji lub pierwotnym przeznaczeniu (na jaki skład kompozytor napisał oryginalne dzieło?) Itd itp.
Faza druga – obejrzyj pierwszą stronę z nutami. Zadaj sobie dwa ważne pytania:
- Czy wszystkie głosy napisano w stroju C?
- Czy widzisz jakieś niespodzianki w instrumentach? Jaka jest ich kolejność? Czy znasz wszystkie instrumenty znajdujące się w partyturze?
Zanotuj wszystko co odbiega od „standardu” i zdobądź wiedzę, której Ci brakuje.
W fazie trzeciej kroku pierwszego przejrzyj wszystkie strony partytury. Celem tego przeglądu jest powolne kartkowanie od początku do końca i poszukiwanie znaków tempa, metrum, tonacji, nieznanych symboli i słów.
Wpis skończę w tym miejscu. Kolejne wkrótce.
